Η αντίσταση είναι το κλειδί για μια πετυχημένη θεραπεία αν αναγνωριστεί αυτό που πραγματικά είναι: μια ευκαιρία.

Η έκφραση αντίστασης από το θεραπευόμενο αποτελεί στην ουσία την πρόβα ενός σεναρίου, στο οποίο έχει παίξει πάρα πολλές φορές μέχρι τώρα. Υπάρχει ένας αναμενόμενος ρόλος για το θεραπευτή, ένας ρόλος τον οποίο έχουν υποδυθεί και άλλοι στο παρελθόν. Το κείμενο του είναι προβλέψιμο.

Αν ο θεραπευτής πει τα λόγια του με τον ίδιο τρόπο όπως και οι άλλοι πριν από αυτόν, το κείμενο θα έχει την ίδια κατάληξη όπως και πριν. Ο θεραπευτής όμως μπορεί να ξαναγράψει το ρόλο του… Η αντίσταση είναι συχνά η ψυχή του έργου. Είναι αυτή που προσθέτει δραματική υπόσταση στην πλοκή και την καθιστά συναρπαστική.

Είναι λυπηρό και είναι λάθος να αντιμετωπίζεται η αντίσταση σαν ένα διαστροφικό, χαρακτηριολογικό ελάττωμα. Η αντίστασή βρίσκεται στο κέντρο της ανθρώπινης αλλαγής. Προκύπτει από τα κίνητρα και τις προσπάθειες των ηθοποιών.

Προδιαγράφει και προμηνύει συγκεκριμένες καταλήξεις στις οποίες το έργο μπορεί να οδηγηθεί. Η αληθινή τέχνη του θεραπευτή δοκιμάζεται από την αναγνώριση και τον χειρισμό της αντίστασης. Πάνω σε αυτή τη σκηνή ξεδιπλώνεται το δραματικό θεατρικό έργο της αλλαγής.

Miller & Rollnick, 2005, σελ. 105-106