Η κατάθλιψη δεν είναι απλά η εκδήλωση μια διατάραξης στην χημική ισορροπία του εγκεφάλου. Στην αναλυτική ψυχοθεραπεία, η κατάθλιψη είναι μια ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση του υποκειμένου με τον Άλλον. Το υποκείμενο υποφέρει, όχι από κάτι που έρχεται από έξω ή στο οποίο δεν έχει έλεγχο, αλλά αντιθέτως, από μια επιλογή που έκανε, αν και μια ασυνείδητη επιλογή: μια επιλογή του υποκειμένου προς την απόλαυση. Το υποκείμενο επιλέγει να γεμίσει τη δομική του έλλειψη με αντικείμενα που φράζουν τα κενά αντί να βρει μια δημιουργική απάντηση στην έλλειψη παίρνοντας το δρόμο της επιθυμίας.  Η κατάθλιψη είναι λοιπόν ένας τρόπος απόλαυσης. Μέσω της αναλυτικής διαδικασίας θα πρέπει να προσδιοριστούν για το κάθε υποκείμενο, οι ιδιαίτερες συντεταγμένες που τη συνθέτουν.

Πώς μπορεί το υποκείμενο να απαντήσει μπροστά στη δίνη της κατάθλιψης όταν δεν υπάρχει παρά μόνο η οδύνη  του συναισθήματος;
Πώς μπορεί να πάει πέραν του συναισθήματος για να μπορέσει να ξεδιπλώσει την ιστορία του προς το νήμα της ζωής;

Τί θέλει ένας άνθρωπος που «έχει σταυρώσει τα χέρια» μπροστά στη ζωή;
Σύμφωνα με τον Lacan, Το πλέον ενδόμυχο σημείο πρόσδεσης με το αίσθημα της ζωής..